Ik ben Ria Knijnenburg (1952), schrijver, spreker en een doorgewinterde zorgverlener.

Ik debuteerde met het boek ‘MaaikeMij’ bij Uitgeverij Servo in 2004, en voor vakbladen en websites schreef ik verhalen, columns en blogs over de zorg. Voorheen deed ik journalistiek werk en vanuit mijn werk als zelfstandig zorgverlener gaf ik gastlezingen.  Sinds ik met pensioen ben zit ik als vastgeplakt achter mijn schrijftafel in Asten. Om ervaringsverhalen van tweelingen vast te leggen die, net als ik, hun tweelinghelft zijn verloren.

Achtergrond

Ook ik ben een halve tweeling op zoek naar informatie. Mijn eeneiige tweelingzus Janneke overleed toen we ruim drie-en-een-halfjaar oud waren. Lange tijd was ik me er niet van bewust wat dit vroege tweelingverlies voor mij betekende.

Het overlijden van mijn oudere zus in 1996 maakte het verlies van mijn tweelinghelft bij me los. Omdat een dochter van me op driejarige leeftijd is overleden (Maaike had ernstige meervoudige beperkingen (emb) en overleed in 1981) en later dus ook mijn oudere zus, kon ik gevoelens van verlies en rouw naast elkaar leggen en vergelijken met het vroege verlies van mijn tweelingzus.

Maar weinig mensen begrijpen wat het verlies van een tweelinghelft inhoudt. Want als tweelinghelft verlies je niet een deel van jezelf maar ook je identiteit als tweeling. Onderwerpen kwamen op mijn weg zoals: innerlijk- gemis en eenzaamheid, verwarring over mijn identiteit en sluimerend verlangen naar de tweelinghelft, enkel om me weer compleet te voelen.

Contact met lotgenoten

Om steun te zoeken zocht ik in 2005 contact met lotgenoten bij  Tweeling Alleen Toen ik met hen sprak ontdekte ik hoe anders het is om een tweelingbroer of zus te verliezen en hoe moeilijk dat is om uit te leggen aan de omgeving, aan niet-tweelingen. Om nog maar te zwijgen van begrepen te worden door hulpverleners, of je begrepen te voelen in het ervaren van een gemis. In de talloze boeken die over verlies en rouw zijn geschreven vond ik daar ook niets over. Daardoor begon het idee te ontstaan tweelingverlies zichtbaarder te maken: en ik schreef mijn eerste blog Niet gek, alleen anders

Dit bracht me op het punt waar ik mij momenteel bevind. Het samenstellen en schrijven van een boek met de werktitel Geen eenling, geen tweeling.*

Mijn missie is namelijk te zorgen dat er wél een boek op de markt komt over tweelingverlies. Een boek waar jij je in herkent, en dat jou en jouw omgeving inzicht geeft in wat tweelingverlies zo specifiek maakt.

In blogartikelen  deel ik ervaringen en inzichten op het gebied van tweelingverlies. Enkele citaten uit reacties:

• Ria, ik ben blij dat je hierover schrijft, het is nog zo onderbelicht.
• Prachtig, pijnlijk en bijzonder invoelbaar geschreven.
• Dank, ik neem je getuigenis mee in mijn integratieopdracht rond tweelingverlies voor de opleiding rouwconsulent in België.
• “Wij wisten nog van geen ik. Al voor de geboorte voelden wij ons wij.“ prachtig verwoord en komt ook heel hard binnen. Ik “wandel” al ruim een uur rond op je website en het is een heel fijn gevoel die herkenning. Dank je wel daarvoor, ontzettend knap!
• Alhoewel het geen thema is waar ik zelf mee te maken heb, spreekt jouw artikel mij enorm aan.  Ik vind het geweldig hoe sereen jij dit moeilijk thema onder woorden kan brengen. Ik wens je dan ook alle succes toe met jouw missie!

Wil je op de hoogte blijven van mijn project Geen eenling, geen tweeling, schrijf je hier in op mijn lijst. En/of volg me via Sociale Media