Geen eenling, geen tweeling: Je bent je tweelingbroer of je tweelingzus verloren. Wat dit voor jou als halve tweeling betekent kun je, zelfs jaren later, maar niet uitleggen aan de omgeving; de niet-tweelingen. Om erkenning te krijgen voor dit verdriet en om met het gemis te leren omgaan, ga je op zoek naar hulp. Therapeuten die je kunnen helpen of boeken die kunnen verklaren waarom je je zo voelt. Maar de therapeuten begrijpen je niet en de boeken zijn er niet.
Om de gevolgen van tweelingverlies meer onder de aandacht te brengen ben ik een boek aan het schrijven met de werktitel Geen eenling, geen tweeling. Ook geef ik er lezingen over.
Met dit boek wil ik de specifieke gevoelens van tweelingen die een tweelingbroer- of tweelingzus hebben verloren zichtbaarder maken, en hun omgeving meer inzicht geven in de gevolgen van dat verlies. Tegelijkertijd biedt het boek informatie aan zorgverleners die in hun praktijk te maken krijgen met verlies en rouw.
Ook ik ben een halve tweeling. Mijn tweelingzus overleed toen we drie jaar waren. Lees hier een recent interview in Magazine Vrouw – 2-11-2024Mijn zoektocht naar wie ik ben als helft van een tweeling is mijn grootste inspiratiebron. Door de jaren heen ontdekte ik dat tweelingverlies een andere dimensie van rouw geeft dan verliezen van andere dierbaren, en er maar weinig over bekend is. Lees hier mijn motivatie .
Hoe ik mijn tweelinggevoel voor het eerst onderzocht en ontrafelde beschrijf ik in het blogartikel Geen eenling, geen tweeling. Een link van mijn blog is geplaatst op de lotgenotensite Tweeling Alleen.nl
Door contacten met personen die in dezelfde situatie verkeren als ik, tweelinghelft te zijn, begrijp ik dat het niet veel uitmaakt op welke leeftijd een tweelinghelft een tweelingbroer of tweelingzus verloren heeft. Een verlies zowel op vroege als op gevorderde leeftijd laat hoe dan ook sporen na. Ook hoor ik telkens gelijkluidende verhalen van lotgenoten hoe moeilijk dit verlies is uit te leggen aan de omgeving, aan de niet-tweelingen. Om nog maar te zwijgen van begrepen te worden, of je begrepen te voelen in het ervaren van een gemis.
Desondanks is er in zowel Nederland als in België weinig specialistische kennis over (de gevolgen van) tweelingverlies op vroege- of op latere leeftijden.
In onderzoeksrapporten die gaan over het verlies van een tweelinghelft mis ik ervaringsverhalen van halve tweelingen. Verhalen die belangrijk zijn om halve tweelingen, hun naasten en rouwdeskundigen meer inzicht te geven in wat het betekent om verder te leven zonder tweelinghelft.
Heb je een vraag over de halve tweeling. Belangstelling dat ik hierover kom vertellen ? Schrijf of bel me, ook via WhatsApp.